Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Λίγα λόγια για το προσεχές Συνέδριο…

Γίνεται καθημερινά και πιο φανερό ότι τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ δεν πάνε καλά ή τουλάχιστον δεν πάνε όπως θα θέλαμε, εμείς τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος, να πάνε. Σε αυτό έχουν βάλει όλοι ένα λιθαράκι, από τα «μεγαλοστελέχη» ή απλά καρεκλοκένταυρους (που αντί να έχουν την ελάχιστη τσίπα να πάνε σπίτι μόνοι τους πρέπει να μας αναγκάσουν να τους διώξουμε όπως τον Τσοχατζόπουλο), τα ΜΜΕ, τους συμβούλους του ΓΑΠ, αλλά και τον ίδιο τον Γιώργο, και φυσικά όλους εμάς. Γιατί είναι χαζό να υποστηρίζουμε ότι φταίνε όλοι οι υπόλοιποι εκτός από εμας τους ίδιους. Γιατί τους μηχανισμούς και τα μαγαζάκια κάποιοι τους δημιούργησαν, αλλά και κάποιοι συμμετείχαν και συμμετέχουν, κάποιοι τους ανεχτήκαμε, δεν τους περιθωριοποιήσαμε και μάλιστα κάναμε το αντίθετο. Τους αναδείξαμε κιόλας. Επομένως ένα μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι, ο καθένας διαφορετικό φυσικά.

Ο κύκλος προβληματισμού ολοκληρώθηκε. Το άλλο σαββατοκύριακο αρχίζει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ενα συνέδριο που πολυδιαφημίστηκε, που καλλιέργησε υψηλές προσδοκίες και θεωρήθηκε ότι θα είναι η αρχή της αντεπίθεσης για το ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως έτσι; Τι περιμένουμε από το συνέδριο; Σε τι ελπίζουμε και τι πρέπει να αλλάξει;

Αρχικά όπως είπε και ο Παπανδρέου, πρέπει στο ΠΑΣΟΚ να σταματήσουν οι ανταγωνισμοί μεταξύ των στελεχών για τις θέσεις. Πρέπει να μπει ένα τέλος στην εσωστρέφεια. Πρέπει όλοι μαζί και συντεταγμένα να δουλέψουν για να μπει ξανά σε νικηφόρα τροχιά. Βέβαια, αυτή είναι η δουλειά του εκάστοτε προέδρου. Αυτό είναι που πρέπει να διαμορφώσει μία νικηφόρα συλλογικότητα, να αναθέσει ρόλους και να επιβλέψει την όλη προσπάθεια. Αυτό που θέλω εγώ είναι να το τολμήσει. Να τολμήσει να εμπιστευτεί νέα και άφθαρτα άτομα, να συγκρουστεί με τα μαγαζάκια και τις λίστες που είμαι σίγουρος ότι θα κυκλοφορήσουν στο συνέδριο. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται μία μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή και αυτή δεν θα έρθει ούτε με τον Πολυζωγόπουλο, ούτε με τον Πάγκαλο, ούτε με την Βάσω, τον Φλωρίδη και τον Βερελή. Ο κόσμος δεν έχει αν περιμένει τίποτα από αυτούς και δεν πρόκειται να τους ξαναεμπιστευτεί την διακυβέρνηση της χώρας. Οτι είχανε να δώσουν το δώσανε. Είναι η ώρα να πάνε στα σπίτια τους ή ακόμα καλύτερα στις τοπικές της γειτονιάς τους. Εάν αυτό γίνει, μπορεί στην αρχή να έχουμε εσωκομματικά προβλήματα, αλλά η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αυτό θα το εκτιμήσει.

Το επικείμενο συνέδριο πρέπει να είναι συνέδριο χάραξης πολιτικής και όχι σύγκρουσης μηχανισμών και συσχετισμών. Πρέπει το ΠΑΣΟΚ βγαίνοντας από το συνέδριο να πει τι μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα, με ποιες δυνάμεις πρέπει να φτιαχτεί και σε ποιους απέναντι πρέπει να στραφεί. Με ποιους τρόπους θα το κάνει και τι αποτέλεσμα έχει σκοπό να φέρει. Θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ βγαίνοντας από το συνέδριο να μιλήσει τολμηρά, με καθαρά πολιτικούς όρους, και να εξηγήσει πως θα λύσει τα θέματα που απασχολούν τους νέους και όσους βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο.

Στο συνέδριο πρέπει να γίνει και κάτι ακόμα που τόσο καιρό δεν έγινε και την απόλυτη ευθύνη την έχει ο πρόεδρος του Κινήματος. Για να εμπιστευτούν οι πολίτες ένα κόμμα πρέπει να ξέρουν από ποιους θα κυβερνηθούν. Αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει αυτό που λέμε ηγετική ομάδα. Ο πολίτης δεν βλέπει την ομάδα εκείνη που θα μπορέσει να υλοποιήσει μία στρατηγική, ένα σχέδιο, την ομάδα που θα αποτελείται από ανθρώπους άξιους, άφθαρτους, με θέληση να προσφέρουν. Δεν ξέρω γιατί εδώ και 4 χρόνια δεν μας έχει δείξει μια τέτοια ομάδα ο Γιώργος, αλλά τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία για να το κάνει.

Ωστόσο για να εξηγούμαστε. Τον Γιώργο τον πιστεύω και θα τον στηρίζω για όσο χρειαστεί. Και τώρα τον στηρίζω πιο πολύ από ποτέ. Τους λόγους τους έχω αναλύσει πολλές φορές. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος που να έχει συγκρουστεί με νοοτροπίες και αντιλήψεις όσο ο ΓΑΠ. Και όπως είπε και ο Στέφανος σε ένα ποστ που αξίζει να διαβάσετε «Είμαστε με τον Γιώργο γιατί τον λένε Γιώργο και όχι γιατί τον λένε Παπανδρέου».


Τώρα στα δύσκολα είναι η ώρα που θα φανεί αν ο Γιώργος μπορεί να συγκρουστεί και να κερδίσει. Τώρα είναι η ώρα για αποφάσεις τολμηρές, κόντρα στο ρεύμα, αποφάσεις με ρίσκο που είτε θα βάλουν το ΠΑΣΟΚ σε πορεία νίκης, είτε θα μας στείλουν στον καναπέ του σπιτιού μας να παρακολουθούμε ταινίες και αθλητικά. Για ακόμα μία φορά θα πω και ας μην μοιάζει να με ακούνε και πολλοί. Ας παίξουμε δυνατά, με πάθος και ας χάσουμε. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.

Από το blog ‘Είμαστε ακόμα εδώ’ – 11/3

Δεν υπάρχουν σχόλια: